Biografija:
Rodjen je u Skoplju 19. XI 1936.godine. Sin rano umrlog rudara, još
u gimnaziji povremeno radi da bi izdržavao porodicu. Studirao
je prava, a potom je prešao na Akademiju za pozorište, film,
radio i televiziju u Beogradu. Bojan Stupica mu je pribavio stipedndiju
Ateljea 212, ali je - privučen filmom (debi u IGRAMA
NA SKELAMA, 1961, S.Weyganda) - na sceni igrao tek na samom početku
karijejre. Pažnju kritike privlači već sledećom
ulogom šarmantnog nespretnjakovića u PREKOBROJNOJ (1962)
B.Bauera, a ugled učvršćuje 1963. filmovima PEŠČANI
ZAMAK B.Hladnika, DANI A.Petrovića i DESANT NA DRVAR
F.Hadžića. Za više reditelja igra glavne uloge u po
nekoliko filmova: P. Đorđevića (DEVOJKA,1965; SAN,
1966; JUTRO, 1967, gde je za lik mladog partizana suočenog s tragedijama
rata nagrađen na festivalu u Veneciji; PODNE, 1968; BICIKLISTI,
1970.). Nagradu Grand Prix u Nišu dobija za ulogu u
filmu V. Bulajića BITKA NA NERETVI 1969. godine. Kroz gotovo trideset
godina glumio je glavne i veće sporedne uloge u više
od sedamdeset filmova različitih žanrova, najčešće
u ratnima i komedijama, ali , u novije vreme, i u delima društvene
problematike: LJUBAVNI ŽIVOT BUDIMIRA TRAJKOVIČA
(D. Karaklajića, 1977.), SMRT GOSPODINA GOLUŽE ( Ž.
Nikolić, 1982.), ŽIVOT JE LEP (B. Drašković,
1985), KUĆA PORED PRUGE (Ž. Dragojević, 1988., Zlatna
arena za epizodnu ulogu u Puli) i dr. Naklonost publike stekao je
gotovo isključivo na filmu, kako sam kaže, igrao je kod skoro
svih jugoslovenskih reditelja; na televiziji je nastupao relativno
malo ( glavne uloge u 4 televizijiskih serija: KUDA IDU DIVLJE SVINJE,
DIMITIRIJE TUCOVIĆ, VRUĆ VETAR i POLICAJAC S PETLOVOG
BRDA ). Na festivalu u Puli 1973 nagradjen je još Zlatnim arenama
za glavne uloge u delima BOMBAŠI P.Golubovića i PREDSTAVA
HAMLETA U SELU MRDUŠA DONJA K.Papića, 1980. godine
za ulogu u filmu RAD NA ODREĐENO VREME M. Jelića i 1982. godineya
rolu u filmu Ž. Mitrovića SAVAMALA, a Zlatnim arenama
za epizodne uloge 1975. godine (CRVENA ZEMLJA, T. Jankovića
i DOKTOR MLADEN M. Mutapčića) i 1977.godine za ulogu u ostvarenju
G. Markovića SPECIJALNO VASPITANJE. Za svoju najbolju
ranu ulogu - karijerista u ŠTIĆENICIMA (1966) V. Slijepčevića
- nagrađen je prvom nagradom ( ex aequo ) u Nišu.
Uloga borca Miluna u BOŠKO BUHI (1978) B. Bauera donosi
mu Oktobarsku nagradu grada Beograda (1979); dobitnik je i Sedmojulske
nagrade SR Srbije 1984. godine za glumačko ostvarenje u proteklih
dvadesepet godina, te, tadašnjeg, najvišega priznanja
Nagrade AVNOJ - a 1988. godine, inače ova nagrada je prvi put
dodeljena jednom filmskom glumcu. Iako godišnje nastupa i u
po nekoliko filmova, aktivan je i kao društveni radnik: bio je
predsednik skupštine Republičke zajednice kulture Srbije,
član Gradskog komiteta Beograda, predsednik SIZ - a kulture Beograda,
predsednik " OFK " Beograd. Visok, mršav, naizgled nespretan,
simpatičnog nastupa i glumački vrlo koncetrisan, posebno
uspešan u stvaranju komičnih efekata, od svih jugoslovenskihglumaca
najčešće je nagrađivan na pulskom
festivalu, od početka karijere opstaje kao jugoslovenska verzija
tipa - momka iz susedstva, mladića (kasnije zrelog muškarca)
narodskoga porekla, domošljenog, pronicljivog, u osnovi
čestitog, uprkos povremenim kompromisima na koje je u raznim okolnostima
bivao prisiljen. Ovakvim karakternim osobinama koje Ljubiša
Samardžić očito poseduje i kao ličnost i
kao glumac, on sebi i dalje "obezbeđuje" veliku i trajnu popularnost.
|
