Filmska banka |
Sonja Savić
Gluma u filmovima: |
1977 - Leptirov oblak | ||
1977 -
Lude godine kao Lidija |
||
1979 -
Lične stvari kao Sonja Savić |
||
1982 -
Nešto između kao tvigica |
||
1982 - Živeti kao sav normalan svet | ||
1983 -
Šećerna vodica (Zuckerwasser) kao Branka |
||
1984 -
Balkanski špijun kao Ilijina kćerka |
||
1984 -
Davitelj protiv davitelja kao Sofija Mačkić |
||
1984 - Una | ||
1985 -
Život je lep kao pevačica |
||
1986 -
Crna Marija kao Anja |
||
1986 - Majstor i šampita | ||
1986 - Sekula i njegove žene | ||
1987 - Osuđeni | ||
1988 - Braća po materi | ||
1988 -
Čavka kao učiteljica |
||
1989 - Dr br. 1: masmediologija na Balkanu | ||
1989 - Kako je propao rokenrol | ||
1990 - Dr br. 2: balkanska perestrojka | ||
1992 -
Mi nismo anđeli kao Marta |
||
1992 - Uvod u drugi život | ||
1994 - Ni na nebu ni na zemlji | ||
1995 -
Urnebesna tragedija kao 'pevaljka' Violeta |
||
1997 - Tango je tužna misao koja se pleše | ||
2001 - Virtualna stvarnost | ||
Biografija: Rođena je u Čačku 15. IX 1961 godine. Glumom počinje da se bavi u amaterskim družinama; već u tom periodu debituje na filmu (LEPTIROV OBLAK, 1977, Z. Randića). Diplomirala je glumu (1982) na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Filmskim ulogama ubrzo se izborila za status zvezde - kreacijama izvan određenog "faha", ali uvek s prepoznatljivim osobnim "pečatom". Bilo da tumači otuđene (ŽIVETI KAO SAV NORMALAN SVET, 1982, M. Radivojević /Carica Teodora na festivalu u Nišu/ ), ekstravertne ( (ŠEĆERNA VODICA, 1984, B. Pelića /Zlatna arena u Puli, Ćele kula u Nišu/) ili fatalne žene (UNA, 1984, M. Radivojevića), ispod površine lika uvek se krije fragilna, nezaštićena osoba. Za sporednu ulogu "pevaljke" u filmu ŽIVOT JE LEP (1985) B. Draškovića nagrađena je na festivalu u Veneciji. Ostvarila je I uspešnu pozorišnu karijeru, a glumi I na televiziji. |