La biographie:
Rodjen je u Skoplju 19. XI 1936.godine. Sin rano umrlog rudara, još
u gimnaziji povremeno radi da bi izdržavao porodicu. Studirao
je prava, a potom je prešao na Akademiju za pozorište, film,
radio i televiziju u Beogradu. Bojan Stupica mu je pribavio stipedndiju
Ateljea 212, ali je - privuèen filmom (debi u IGRAMA
NA SKELAMA, 1961, S.Weyganda) - na sceni igrao tek na samom poèetku
karijejre. Pažnju kritike privlaèi već sledećom
ulogom šarmantnog nespretnjakovića u PREKOBROJNOJ
(1962) B.Bauera, a ugled uèvršćuje 1963. filmovima
PEŠÈANI ZAMAK B.Hladnika, DANI A.Petrovića i DESANT
NA DRVAR F.Hadžića. Za više reditelja igra glavne
uloge u po nekoliko filmova: P. Đorđevića (DEVOJKA,1965;
SAN, 1966; JUTRO, 1967, gde je za lik mladog partizana suoèenog
s tragedijama rata nagrađen na festivalu u Veneciji; PODNE,
1968; BICIKLISTI, 1970.). Nagradu Grand Prix u Nišu dobija
za ulogu u filmu V. Bulajića BITKA NA NERETVI 1969. godine. Kroz
gotovo trideset godina glumio je glavne i veće sporedne uloge
u više od sedamdeset filmova razlièitih žanrova,
najèešće u ratnima i komedijama, ali , u novije vreme,
i u delima društvene problematike: LJUBAVNI ŽIVOT BUDIMIRA
TRAJKOVIÈA (D. Karaklajića, 1977.), SMRT GOSPODINA
GOLUŽE ( Ž. Nikolić, 1982.), ŽIVOT JE LEP (B. Drašković,
1985), KUĆA PORED PRUGE (Ž. Dragojević,
1988., Zlatna arena za epizodnu ulogu u Puli) i dr. Naklonost
publike stekao je gotovo iskljuèivo na filmu, kako sam kaže,
igrao je kod skoro svih jugoslovenskih reditelja; na televiziji
je nastupao relativno malo ( glavne uloge u 4 televizijiskih serija:
KUDA IDU DIVLJE SVINJE, DIMITIRIJE TUCOVIĆ, VRUĆ VETAR
i POLICAJAC S PETLOVOG BRDA ). Na festivalu u Puli 1973 nagradjen je
još Zlatnim arenama za glavne uloge u delima BOMBAŠI P.Golubovića
i PREDSTAVA HAMLETA U SELU MRDUŠA DONJA K.Papića,
1980. godine za ulogu u filmu RAD NA ODREĐENO VREME M. Jelića
i 1982. godineya rolu u filmu Ž. Mitrovića SAVAMALA,
a Zlatnim arenama za epizodne uloge 1975. godine (CRVENA ZEMLJA,
T. Jankovića i DOKTOR MLADEN M. Mutapèića) i 1977.godine
za ulogu u ostvarenju G. Markovića SPECIJALNO VASPITANJE.
Za svoju najbolju ranu ulogu - karijerista u ŠTIĆENICIMA
(1966) V. Slijepèevića - nagrađen je prvom nagradom
( ex aequo ) u Nišu. Uloga borca Miluna u BOŠKO BUHI
(1978) B. Bauera donosi mu Oktobarsku nagradu grada Beograda (1979);
dobitnik je i Sedmojulske nagrade SR Srbije 1984. godine za glumaèko
ostvarenje u proteklih dvadesepet godina, te, tadašnjeg,
najvišega priznanja Nagrade AVNOJ - a 1988. godine, inaèe
ova nagrada je prvi put dodeljena jednom filmskom glumcu. Iako
godišnje nastupa i u po nekoliko filmova, aktivan je i kao društveni
radnik: bio je predsednik skupštine Republièke
zajednice kulture Srbije, èlan Gradskog komiteta Beograda,
predsednik SIZ - a kulture Beograda, predsednik " OFK " Beograd. Visok,
mršav, naizgled nespretan, simpatiènog nastupa i glumaèki
vrlo koncetrisan, posebno uspešan u stvaranju komiènih
efekata, od svih jugoslovenskihglumaca najèešće
je nagrađivan na pulskom festivalu, od poèetka
karijere opstaje kao jugoslovenska verzija tipa - momka iz susedstva,
mladića (kasnije zrelog muškarca) narodskoga porekla,
domošljenog, pronicljivog, u osnovi èestitog, uprkos povremenim
kompromisima na koje je u raznim okolnostima bivao prisiljen.
Ovakvim karakternim osobinama koje Ljubiša Samardžić
oèito poseduje i kao liènost i kao glumac, on sebi
i dalje "obezbeđuje" veliku i trajnu popularnost.
|
